Για εσάς κάηκε ο Αυξεντίου;

Το καμένο πτώμα του ήρωα Αυξεντίου

Το ελληνικό πλεονέκτημα στην Κύπρο και οι επικίνδυνοι χειρισμοί ΣΥΡΙΖΑ...

Από τον Μανώλη Κοττάκη

Τo βέτο Καραμανλή στο Βουκουρέστι για το Σκοπιανό έδωσε στρατηγικό πλεονέκτημα στις επόμενες ελληνικές κυβερνήσεις, καθώς ανάγκασε τους γείτονες να καθίσουν ξανά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να συζητήσουν μαζί μας για τη λύση. Δυστυχώς αυτό το στρατηγικό πλεονέκτημα ο Τσίπρας το... πέταξε στη θάλασσα με τη Συμφωνία των Πρεσπών, και ας κομπάζει ότι πρόκειται περί «διπλωματικού αριστουργήματος», τάχα μου δήθεν. Ο Καραμανλής τού το είπε ξεκάθαρα με τη δήλωσή του: «Εδειξες αδικαιολόγητη βιασύνη».

Το Σκοπιανό δεν είναι το μόνο εθνικό θέμα το οποίο παρέδωσε ο Καραμανλής στους διαδόχους του στην πρωθυπουργία με στρατηγικό πλεονέκτημα έναντι των λοιπών ενδιαφερομένων. Είναι και το Κυπριακό. Αν η Δύση στο σύνολό της και η Ελλάς ειδικότερα έχουν σήμερα το πάνω χέρι απέναντι στην Τουρκία στο ζήτημα της διαχείρισης του ενεργειακού πλούτου της ανατολικής Μεσογείου και αν η αμερικανική Exonn Mobil, η γαλλική Total και η ιταλική ΕΝΙ ερευνούν στην κυπριακή ΑΟΖ χωρίς Τούρκο συνεταίρο, αυτό οφείλεται επίσης στον πρώην πρωθυπουργό και τον αείμνηστο Κύπριο Πρόεδρο Τάσσο Παπαδόπουλο, οι οποίοι αρνήθηκαν να συμμορφωθούν με τις υποδείξεις των δυτικών ρεαλιστών: εκείνων των προθύμων που χαρακτήριζαν το σχέδιο Ανάν «τελευταία ευκαιρία», ενώ επρόκειτο για την ταφόπλακα του Κυπριακού Ελληνισμού. Εάν ο «Τασσούιν», όπως τον ονόμαζαν ειρωνικά τότε οι γνωστές μισθωμένες αθηναϊκές πένες, δεν έλεγε το ιστορικό «παρέλαβα κράτος, δεν θα παραδώσω κοινότητα» και υπέκυπτε στους ξένους, σήμερα ο Αναστασιάδης δεν θα είχε την πολυτέλεια να ανακοινώνει τα ευρήματα στο κοίτασμα Γλαύκος (παρά τη συμπάθειά μου στον Πρόεδρο Κληρίδη, τον οποίο εγνώρισα, το κοίτασμα θα έπρεπε να ονομάζεται «Τάσσος»). Με λύπη μου παρατηρώ ωστόσο ότι και αυτό το πλεονέκτημα της Κύπρου ο Τσίπρας, οι υπουργοί του, νυν και πρώην, και οι βουλευτές του είναι έτοιμοι να το πετάξουν επίσης στη θάλασσα.

Συμπεριφέρονται σαν να μη θέλουν να διαπραγματευτούν έχοντας το πάνω χέρι. Μη νομίσετε βεβαίως ότι το θέμα μου είναι ο βουλευτής Δωδεκανήσων Καματερός, που ζητά «Πρέσπες και στο Αιγαίο», ούτε ο βουλευτής Δράμας Καραγιαννίδης, ο οποίος απαντώντας στον Τούρκο που «έπτυσε» τους Κυπρίους μέσα στη Βουλή ζήτησε... «έντιμο συμβιβασμό». Αυτοί τόσα ξέρουν, τόσα λένε. Αλλά ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς, ο οποίος στάθηκε υπεύθυνα στο Κραν Μοντανά; Ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων Κώστας Δουζίνας; Αυτοί δεν δικαιολογούνται με τίποτε! Ο αγγλοσπουδασμένος κύριος Δουζίνας υποστήριξε στη Βουλή ότι στην Κύπρο ζουν «δύο λαοί». Προσοχή, επαναλαμβάνω: «Λαοί»! Οχι Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι. Και πρόσθεσε ότι «οι δύο λαοί δεν έχουν να χωρίσουν κάτι, οι πολιτικές εξουσίες έχουν». Προσοχή, επαναλαμβάνω:

«Εξουσίες». «Εξουσία» ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, «Εξουσία» και ο ηγέτης του ψευδοκράτους στο οποίο σταθμεύει ο Αττίλας! Μου είναι δύσκολο να συγκρατηθώ αυτή τη φορά! Θα το θέσω υπό τύπον ερωτήματος: Μήπως είστε προδότες, κύριοι, με αυτά που λέτε; Διαλέξτε! Ή προδότες ή βλάκες. Κάτι είστε πάντως. Προσωπικά προτιμώ το δεύτερο: Βλάκες. «Ενοχοι προδοσίας βλακείας», όπως είπε και ο Λεβέντης. Εξίσου εντυπωσιάζομαι με τον Νίκο Κοτζιά και όσα φέρεται ότι είπε για το Κυπριακό στους Δελφούς. Αν πράγματι συνέστησε να μην είμαστε «μοναχοφάηδες» με τον ενεργειακό πλούτο, αν μίλησε για τουρκική ΑΟΖ και αν άφησε υπαινιγμούς για περιορισμένη επήρεια του Καστελόριζου στην ελληνική ΑΟΖ, ειλικρινά «πέφτω από τα σύννεφα».

Γνωρίζω ότι στο παρελθόν κατά τη διάρκεια τηλεοπτικής εκπομπής ο κύριος Κοτζιάς διατύπωσε μια περίεργη θεωρία για την ΑΟΖ του Καστελορίζου, ωστόσο, επειδή είναι υπεύθυνος, παρακάλεσε και δεν μεταδόθηκε το τμήμα αυτό των δηλώσεών του. Σεβάστηκα το off the record και για εθνικούς λόγους δεν αποκάλυψα ποτέ το «ατύχημά» του. Τώρα τι τον έπιασε; Νέος διαγωνισμός με τον Τσίπρα, για το ποιος είναι ο πλέον φιλοδυτικός, κρύβεται πίσω από αυτό;

Ειλικρινά στενοχωρούμαι και που αναγκάζομαι να γράψω αυτές τις γραμμές, γιατί γνωρίζω τον άνδρα, τον σέβομαι και τον εκτιμώ. Τα γεγονότα όμως είναι εδώ και είναι ξεροκέφαλα. Και με κάνουν να διερωτώμαι: Είναι δυνατόν ο άνθρωπος που έβαλε στο τραπέζι την αποχώρηση του Αττίλα ως προαπαιτούμενο για την επίλυση του Κυπριακού να εγκαταλείπει πάγιες εθνικές θέσεις; Βεβαίως, δεν αντιλέγω. Σε κάθε διαπραγμάτευση κάθε πλευρά έχει τα δίκια της, μικρά και μεγάλα. Αλλά, διάβολε, δεν είναι δουλειά των Ελλήνων πολιτικών να δίνουν το δίκιο στο άλλο μέρος. Δικιά τους δουλειά είναι να υπερασπίζονται το δικό μας δίκαιο, το δίκαιο του έθνους μας. Να μην ξεχνάμε, τέλος -οι ανιστόρητοι του ΣΥΡΙΖΑ-, ότι αυτές οι άστοχες δηλώσεις έγιναν την ημέρα της επετείου του θανάτου του αγωνιστή της ανεξαρτησίας Γρηγόρη Αυξεντίου, τον οποίο οι Αγγλοι έκαψαν ζωντανό. Δεν κάηκε για κάτι τέτοιους τύπους ο Αυξεντίου. Λυπάμαι, αλλά πρέπει να το πω.

πηγή