Πως μπορεί να λέγεσαι «Μη Κυβερνητική Οργάνωση» (ΜΚΟ) όταν σε ενισχύουν οικονομικά κυβερνήσεις;

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Η υπόθεση των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ), σε όλο τον κόσμο, είναι περίεργη, απ’ όποια οπτική και αν τη δει ή την μελετήσει κανείς. 

Είναι μη κυβερνητικές οργανώσεις, οι οποίες όμως -στη συντριπτική πλειοψηφία τους- υποστηρίζονται οικονομικά από κυβερνήσεις...
ή από δισεκατομμυριούχους, που έχουν τη δική τους ατζέντα.

Και είναι εκεί που τα μέλη αυτών των οργανώσεων χάνουν τα όποια δίκια τους. Διότι αν μία κυβέρνηση ή ένας επιχειρηματίας σε πληρώνουν, περιμένουν ότι και εσύ με τη σειρά σου θα εξυπηρετήσεις τα όποια σχέδια τους. Ή κάνω λάθος; Αν υπάρχει άλλη εξήγηση, θα ήθελα να την ακούσω. Είναι όπως η σχέση αφεντικού με υπάλληλο. Μπορεί ο υπάλληλος να εναντιωθεί στα όποια θέλω του αφεντικού; Έτσι και με τις ΜΚΟ. Ένα κράτος ή ένας επιχειρηματίας που πληρώνει τα έξοδα τους, περιμένω και το αντάλλαγμα: αν πρόκειται για κυβέρνηση αναμένει προώθηση των θέσεων της. Αν πρόκειται για επιχειρηματία αναμένει εξυπηρέτηση των συμφερόντων του.

Να θυμίσω ότι με αφορμή το φιλοτουρκικό σχέδιο Ανάν, το οποίο οι ξένες δυνάμεις προσπάθησαν να το επιβάλουν με όλα τα μέσα που είχαν στη διάθεσή τους, ήρθε στο φως ο ρόλος των ΜΚΟ στην «ελληνική γειτονιά».

Στην Ελλάδα, οι ΜΚΟ ενδυναμώθηκαν τις περιόδους που ο εξοχότατος κ. Γεώργιος Παπανδρέου ήταν υπουργός Εξωτερικών και στη συνέχεια πρωθυπουργός. Έγιναν φρικτές καταγγελίες, οι οποίες δεν ερευνήθηκαν επαρκώς ποτέ.

Έχει ενδιαφέρον, όμως, πως δημιουργήθηκαν οι ΜΚΟ και ποιους σκοπούς θα εξυπηρετούσαν.

Την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, η τότε Σοβιετική Ένωση είχε σαρώσει τη Δύση στο επίπεδο της προπαγάνδας. Είχε επιτύχει να επιβάλει τα λεγόμενα κινήματα ειρήνης, καθώς τότε ήταν δημοφιλές το θέμα των πυρηνικών.

Θυμάμαι ότι χιλιάδες άνθρωποι στη Νέα Υόρκη -μέσα στην καρδιά της καπιταλιστικής Αμερικής- είχαν διαδηλώσει εναντίον των πυρηνικών των ΗΠΑ, ανταποκρινόμενοι σε έκκληση μίας οργάνωσης για την ειρήνη. Περιέργως τα σοβιετικά πυρηνικά τα είχαν …ξεχάσει. Διαμαρτύρονταν μόνο για τα αμερικανικά.

Για να αντιμετωπίσει η Αμερική αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση δημιούργησε τότε τις ΜΚΟ (NGO- Non Governmental Organizations). Αυτά συνέβαιναν τότε.

Η ΕΣΣΔ κατέρρευσε και μαζί της τα κινήματα ειρήνης, που χρηματοδοτούσε σε πάρα πολλές χώρες. Οι ΜΚΟ, που υποστηρίζονται από την Αμερική, παρέμειναν και σε άλλους ρόλους, αλλά πάντα εξυπηρετούσαν και συνεχίζουν να εξυπηρετούν τα αμερικανικά συμφέροντα. Είναι τα οχήματα για την προώθηση της εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής της Αμερικής.

Υπάρχουν και άλλων ειδών ΜΚΟ. Όπως αυτές που υποτίθεται υποστηρίζουν τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Υπάρχουν και οι πραγματικά αθώες ΜΚΟ, που ασχολούνται με ιατρικά και φιλανθρωπικά θέματα. Και όταν αναφέρομαι σε αθώες, εννοώ ότι δεν έχουν πολιτική ατζέντα, δεν ασχολούνται με την πολιτική και δεν λαμβάνουν χρήματα από κυβερνήσεις.

Όσων ΜΚΟ η ατζέντα είναι πολιτική, πρέπει να ερευνώνται και ανάλογα να γίνονται πιστευτές ή όχι.

Οι αυταρχικές χώρες, όπως η Ρωσία και η Τουρκία, έχουν θέσει εμπόδια στις ΜΚΟ αντιδρώντας πολιτικά. Οι Ρώσοι μάλιστα προχώρησαν και σε καταγγελία προσπαθώντας να συνδέσουν τις οργανώσεις με τη CIA!

Η Ελλάδα, δεν είναι μία αυταρχική χώρα, αντίθετα οι δημοκρατικοί θεσμοί και τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι σεβαστά στον υπερθετικό βαθμό. Όμως, η κυβέρνησή της έχει υποχρέωση να ερευνήσει χωρίς φόβο και πάθος το ρόλο των ΜΚΟ στο μεταναστευτικό, εάν έχουν, δηλαδή, έστω και ίχνος αλήθειας οι πληροφορίες που διοχετεύονται και από κρατικά στελέχη. Εάν παίζουν βρώμικο ρόλο, πρέπει να αποκαλυφθούν. Διαφορετικά, αν πρόκειται για εικασίες, πρέπει να αφεθούν να κάνουν ανενόχλητες τη δουλειά τους. Αλλά αυτή η δουλειά πρέπει να είναι καθορισμένη. Και να ΜΗΝ παραβιάζονται οι ελληνικοί νόμοι.

Πάντως, το θέμα των προσφύγων και των μεταναστών, επειδή αποτελεί και ζήτημα εθνικής ασφάλειας πλέον, πρέπει να το αναλάβει η ελληνική κυβέρνηση. Είναι λάθος να αφήνεται ένα τόσο ευαίσθητο θέμα στα χέρια των όποιων ξένων, οι περισσότεροι εκ των οποίων έχουν και δική τους ατζέντα. Διότι σύμφωνα με τις καταγγελίες των κατοίκων των ακριτικών νησιών, μέλη των ΜΚΟ, δρουν και εναντίον των ελληνικών συμφερόντων.

Η ελληνική κυβέρνηση έχει υποχρέωση να σώσει τις ψυχές των άμοιρων που στέλνει η Τουρκία, αλλά πρέπει να προστατεύσει και την ελληνική κυριαρχία. Ξεκάθαρες κουβέντες…

Η Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν συνεχίζει να παίζει ένα απαράδεκτο και άθλιο παιγνίδι. Υλοποιεί ένα βρώμικο σχέδιο εναντίον της Ελλάδας και κατ’ επέκταση της Ευρώπης. Δεν πρόκειται να το σταματήσει με παρακάλια και «σκληρές» δηλώσεις. Απαιτούνται έργα από την ελληνική κυβέρνηση και σοβαρότητα, αλλά και ευαισθησία στους πρόσφυγες και μετανάστες που χρησιμοποιεί ασύστολα η Τουρκία ασκώντας φόβο και απειλές…

apopseis