Αιτωλίας: ”Συγχαίρω τον Μητροπολίτη Κερκύρας και τον π. Γεώργιο για την ομολογία τους”

Μεγάλη λύπη και προβληματισμό μας έφερε η δοκιμασία τόσον του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κερκύρας και Παξών κ. Νεκταρίου, όσον και του Αιδεσιμολογιωτάτου π. Γεωργίου, εφημερίου του Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου στο Κουκάκι. Κάποιοι ονόμασαν την ενέργειά τους κακούργημα(!)...


Ο αγαπητός αδελφός Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας κ. Νεκτάριος, είναι ένας λαμπρός Ιεράρχης, ευγενής και διακριτικός, με θυσιαστική αγάπη. Δεν αγωνίζεται και δεν φροντίζει για την υγεία του ποιμνίου του;

Δεν γνωρίζει τα όσα υποδεικνύουν οι υπεύθυνοι για την υγεία του λαού; Αγνόησε ποτέ τους χριστιανούς του; Μόνο οι λαϊκοί φροντίζουν για την υγεία των συνανθρώπων τους και οι κληρικοί, που καθημερινώς θυσιάζονται, δεν γνωρίζουν και δεν φροντίζουν;

Και ο αγαπητός πατήρ Γεώργιος, είναι ιερεύς με περγαμηνές, με μεγάλο κοινωνικό έργο για τη βοήθεια πτωχών και αδυνάτων, με ιδιαιτέρα προσφορά στη νεότητα.

Επειδή προσέφερε, και μάλιστα έξω από τον Ιερό Ναό, το Πανάγιο Σώμα και Αίμα του Χριστού σε έναν ή δύο νέους, επιβάρυνε ή διακινδύνευσε την υγεία των συνανθρώπων του;

Όταν στις τράπεζες και τα “σούπερ μάρκετ” υπάρχουν «ουρές» συνανθρώπων μας, εκεί δεν ανησυχούν οι φωνασκούντες; Μας φοβίζη η διακριτική και κατά πάντα σώφρονα διακονία των κληρικών, οι οποίοι πονάνε για την σωτηρία των πιστών;

Ας σοβαρευθούμε! Η αιτία όλων αυτών είναι η ανειλικρινής πολεμική κατά του Χριστού μας, των Αγίων, των χαριτοβρύτων Μυστηρίων και της ορθοδόξου Εκκλησίας γενικότερα.

Ποτέ δεν περιμέναμε να βγουν από τον Άδη τόσες φωνές οι οποίες, με τόσο πάθος, να συκοφαντούν, να ειρωνεύονται και να διακωμωδούν το πανάχραντο Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας.

Μπορεί με την υψηλοφροσύνη τους να θεωρούν τους εαυτούς τους ανωτέρους. Να θεωρούν τον εαυτό τους ανώτερο και από τους κολοσσούς της επιστήμης, της σοφίας, της αγιότητος και της θυσίας, όπως τον Μέγα Βασίλειο, τον Γρηγόριο τον Θεολόγο, τον ιερό Χρυσόστομο, τον άγιο Φώτιο, τον άγιο Νεκτάριο, τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό.

Ξεχνούν, όμως, όσοι πολεμούν το άγιο Ποτήριο, ότι ζουν στην ορθόδοξο Ελλάδα, την ποτισμένη με αίματα πατέρων, μαρτύρων, νεομαρτύρων.

Ξεχνούν, ότι εκείνοι έχυσαν το αίμα τους για το Σώμα και το Αίμα του Χριστού.∙ Ξεχνούν, ότι ζουν στα χώματα όπου έζησαν θαυματουργοί άγιοι, οι οποίοι με τις προσευχές τους έσωσαν τον τόπο μας από λοιμικές νόσους, όπως ο άγιος Σπυρίδων, ο άγιος Χαράλαμπος, ο άγιος Νικηφόρος ο λεπρός, κ.α.

Πώς να μην προσφέρη το Σώμα και το Αίμα του Χριστού μας ο Μητροπολίτης Κερκύρας Νεκτάριος, όταν ζη κοντά στον άγιο Σπυρίδωνα, τον φρυκτωρό του Αγίου Θυσιαστηρίου, κοντά σ’ εκείνον που έσωσε την Κέρκυρα πολλές φορές από λοιμικές νόσους..!

Και πώς να μην κοινωνήσει τους νέους ο πατήρ Γεώργιος, όταν ζει την αλήθεια η οποία βεβαιώνει ότι μόνο με τη μυστηριακή ζωή οι νέοι γίνονται προσωπικότητες με γενναιότητα, ότι μέσα απ’ τη μυστηριακή ζωή γεμίζουν με αληθινή ειρήνη, χαρά, δύναμη για πρόοδο..!

Αλήθεια, όσοι πολεμούν σήμερα την Θεία Κοινωνία, μπορούν να μας αναφέρουν ένα νέο ή μία νέα, οι οποίοι ενώ έχουν συνειδητή μυστηριακή ζωή να είναι π.χ. ναρκομανείς ή να γίνονται ήρωες των καταστρεπτικών επεισοδίων που δημιουργούν οι χωρίς Χριστό νέοι και ταλαιπωρούν τόσο την κοινωνία μας;

Και κάτι άλλο. Ερωτούμε τους πολεμίους της Θείας Κοινωνίας: ποιός νόμος και ποιά διάταξη απαγορεύει την προσφορά της Θείας Κοινωνίας; Αφού τηρούνται οι προβλεπόμενες προφυλάξεις, γιατί αγωνιούν και θέλουν να απαγορεύσουν την Θεία Κοινωνία;

Πονούμε, αλήθεια, γιατί βλέπουμε τόση εχθρότητα, τόσο πόλεμο, τόση συκοφαντία για τον Εσταυρωμένο Κύριο. Πονούμε, γιατί σκεπτόμαστε το κατάντημα όλων εκείνων που πολέμησαν τον Αναστάντα Θεάνθρωπο Κύριο. Χάθηκαν, ξεχάστηκαν, όσο και αν νόμιζαν ότι ήταν μεγάλοι κατά κόσμον.

Σκεπτόμαστε τί λόγο θα δώσουμε όλοι μας, επειδή στερούμε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού μας από τους πιστούς τις ημέρες του Πάσχα;

Εγώ έδωσα το Αίμα μου για τη σωτηρία σας, θα μας πει ο Κύριος, κι εσείς με αρνηθήκατε για τη σωματική σας υγεία… «χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν» (Ιω. ιε΄ 5).

Θα ήθελα να συγχαρώ τον Σεβασμιώτατο άγιο Κερκύρας, όπως και τον πατέρα Γεώργιο, για την ομολογία τους και την φροντίδα τους για την σωτηρία των χριστιανών.

Επίσης, να ευχηθώ αληθινή μετάνοια σε όλους μας, κληρικούς και λαϊκούς. Αντί να θρηνήσουμε για την αποστασία μας, πολεμούμε τον Τριαδικό Θεό μας.

Μπορεί κάποιοι να γελάσουν και να ειρωνευτούν τις απλές αυτές σκέψεις. Δικαίωμά τους. Η αλήθεια, όμως, είναι μία. Ο Χριστός είναι ο Εσταυρωμένος και Αναστάς Θεός, ο Λυτρωτής μας. Ας περιμένουν κάποιοι και θα το δουν.

Καλή Ανάστασι σε όλους μας. Οι αληθινοί χριστιανοί δεν πτοούνται.

Ο Χριστός «ἐξῆλθε νικῶν καὶ ἵνα νικήσῃ» (Αποκ. στ΄ 2). «Ὁ ἀδικῶν ἀδικησάτω ἔτι, καὶ ὁ ρυπαρὸς ρυπαρευθήτω ἔτι, καὶ ὁ δίκαιος δικαιοσύνην ποιησάτω ἔτι, καὶ ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι» (Αποκ. κβ΄ 11). «Ναὶ ἔρχομαι ταχύ. Ἀμήν, ναὶ ἔρχου Κύριε Ἰησοῦ» (Αποκ. κβ’ 20).

Μαζί με τον Χριστό κι εμείς!

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ

ΠΗΓΗ