Η συνέχεια σε λίγο… Για να καταλάβετε τι ακριβώς είναι αυτό που καταγγέλλω ως μία από τις βασικές παραμέτρους του πρωτοκόλλου, την θετικοποίηση, που υποχρέωσε και τον διευθυντή στο Αγία Όλγα να παραιτηθεί , και θα πάρετε και μία πολύ ισχυρή γεύση από την τεράστια κοροϊδία του “φονικού” ιού στα νοσοκομεία μας…

 

ΑΝΝΑ ΨΥΧΟΓΥΙΟΥ – ΑΤΤΙΚΟΝ: ΕΓΩ Ο ΙΔΙΟΣ ΕΙΠΑ ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΔΙΑΣΩΛΗΝΩΣΗ – ΑΠΟ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΟΛΟΓΟ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΕΝΤΑΤΙΚΟΛΟΓΟ (!!!) ΚΑΙ ΣΕ Μ.Ε.Θ. – Η ΦΡΙΚΗ ΤΗΣ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ SMS ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΑΝΝΑ ΣΕ ΦΟΥΛ ΟΞΥΓΟΝΟ… -ΘΕΛΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΠΛΕΟΝ ΣΥΝΕΧΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ !!! ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΠΟΣΩΛΗΝΩΣΗ… Δεν αντέχεται εύκολα όλο αυτό…

Το έχω γράψει πολλές φορές. Δεν δαιμονοποιούμε την διασωλήνωση. Η διασωλήνωση μπορεί να σώσει έναν ασθενή. Βεβαίως μπορεί και να τον σκοτώσει. Στην εποχή της φρίκης στα κολαστήρια των δημοσίων νοσοκομείων συμβαίνει στην συντριπτική πλειοψηφία το δεύτερο.

Με την Άννα είχαμε τα πάνω και τα κάτω. Τα γνωστά.

Το Αττικόν γνωρίζει, από σειρά δημοσιεύσεων που έχω κάνει για την Άννα, ότι είμαι μαζί της.

Εγώ δεν μπορώ ποτέ να γνωρίζω ποια είναι η πραγματική κατάσταση των ασθενών. Καταλαβαίνω ποια είναι, ή μάλλον ποια πραγματικά ήταν από την αρχή, από την αλλαγή των δεδομένων μετά τις παρεμβάσεις μου.

Η θέση μου είναι σε πολλές περιπτώσεις πάρα πολύ δύσκολη. Οι ασθενείς και οι συγγενείς, βλέποντας τι συμβαίνει εκεί μέσα, βλέποντας δηλαδή και οι ίδιοι ότι βιώνουν τις καταστάσεις που εγώ περιγράφω όλο αυτό το διάστημα της μάχης μου απέναντι σε 57 νοσοκομεία, και να επιβεβαιώνονται οι καταγγελίες μου και το πρωτόκολλο σε κάθε του λεπτομέρεια, κρέμονται κυριολεκτικά από πάνω μου.

Όταν τα πράγματα είναι πεντακάθαρα, δεν συμβουλεύομαι καν την ιατρική μου ομάδα. Επιτίθεμαι στα νοσοκομεία και βγάζω τους ανθρώπους από μέσα όταν τους κρατάνε παράνομα, είτε για να μην χάνουν νοσηλείες κόβιντ, είτε και με ακόμα χειρότερους σκοπούς.

Μία τέτοια περίπτωση έχω αυτή τη στιγμή που μιλάμε στο Γεννηματά. Μιλάω με τον ασθενή, ο οποίος δεν είναι ασθενής πια, και προχωράμε…

Κάποιες φορές τα πράγματα δεν είναι καθόλου καθαρά. Αν όμως ο ίδιος ο ασθενής μου ζητήσει τη νομική βοήθειά μου για να πάρει εξιτήριο, αναλαμβάνοντας την ευθύνη, διότι ακόμα και βαριά να είναι ή να του λένε ότι είναι, θέλει να πάει να πεθάνει στο σπίτι του και όχι στο κολαστήριο, εκεί είμαι εγώ να του τη δώσω. Γιατί κανένας δεν μπορί να απαγορεύσει σε κανέναν να βγει από το νοσοκομείο. Εννοείται ότι αυτό θα γίνει πάντα με το σόου της “πανδημίας”. Ειδικό ασθενοφόρο, τραυματιοφορείς και νοσοκόμοι ντυμένοι αστροναύτες.

Ποτέ δεν ξέρεις αν αυτά που σου λένε είναι η αλήθεια.

Κυρίως όταν μιλάμε για διασωλήνωση.

Γι αυτό και δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να επικοινωνεί με τα νοσοκομεία η ιατρική μου ομάδα.

Οπότε τι κάνω εγώ;

Απαιτώ δημόσια από τα νοσοκομεία να αποδείξουν ότι η διασωλήνωση είναι επιβεβλημένη.

Ώστε τις περισσότερες φορές δεν γίνεται ή η διασωλήνωση που έχει γίνει διακόπτεται.

Γιατί πολύ απλά δεν δικαιολογείτο.

Έτσι έγινε π.χ. με τον Σπύρο Καραπιπέρη. Και πολλούς, πάρα πολλούς άλλους ασθενείς.

Μία περίπτωση που τα πράγματα δεν είναι καθαρά, πάντα μέσα στο γνωστό σκηνικό του πρωτοκόλλου, είναι της Άννας Ψυχογυιού.

Το Αττικό ζητούσε να την διασωληνώσει ήδη πριν τρεις μέρες. Μίλησα με την ίδια, μίλησα και με τον γιο της.

Από τη στιγμή, τους είπα, που το Αττικόν γνωρίζει ότι παρακολουθώ την νοσηλεία της, πολύ δύσκολα θα έκανε κάτι που δεν πρέπει. Πολύ δύσκολα πλέον θα εφαρμόσει το πρωτόκολλο. Υπάρχουν οι ιατρικοί φάκελοι, υπάρχουν όμως, και κυρίως, οι νεκροψίες. Και γνωρίζουν όλα τα νοσοκομεία πλέον ότι το δίχτυ αυτό ασφαλείας, να μην γίνονται οι νεκροψίες αυτές, το έχω σκίσει. Το έκανα μια για πάντα στον Πύργο.

Δεν έγινε η διασωλήνωση πριν τρεις μέρες. Δεν γνωρίζω γιατί. Εγώ είπα να γίνει εφόσον τηρηθούν κάποιες προϋποθέσεις. Ότι θα γνωστοποιηθούν και θα δοθούν εν συνεχεία τα σχετικά ιατρικά στοιχεία στην οικογένεια, ότι την διασωλήνωση θα την κάνει αναισθησιολόγος-εντατικολόγος, ότι θα υπάρχει θέση σε Μ.Ε.Θ. και ότι από τη διασωλήνωση και μετά θα υπάρξει ΚΑΝΟΝΙΚΗ ενημέρωση και όχι η γνωστή ανύπαρκτη ή εξοργιστική, που γνωρίζει πλέον όλη η Ελλάδα ποια είναι αυτή.

Σήμερα το απόγευμα, η Άννα μου έγραψε ότι ενώ το οξυγόνο της είχε φτάσει στο 95-96-97, της έδωσαν κι άλλο οξυγόνο και ότι φοβόταν ότι αυτό της προκάλεσε υπεροξυγόνωση. Ότι της ζητούσαν να γίνει διασωλήνωση.

Ποτέ δεν ρωτάνε. Ρωτάνε επειδή είμαι εγώ στη μέση.

Τόσο η ίδια όσο και η οικογένειά της με ρώτησαν τι να κάνουν.

Να κάνω τι…

Όταν σου λένε, και ενώ ξέρουν ότι είμαι εγώ στη μέση, ότι το οξυγόνο έχει πέσει στο 85, ότι αν δεν διασωληνωθεί θα πάθει ανακοπή…

ΝΑΙ είπα, φυσικά.

Δεν έχεις ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΗ ΕΠΙΛΟΓΗ.

Δεν γνωρίζω πώς φτάσαμε έως εδώ και γιατί απαιτείται διασωλήνωση.

Η λογική και το αισθητήριό μου, μού λένε ότι αυτή η διασωλήνωση πρέπει να γίνει. Ξέρουν ότι θα τα πάρουμε όλα μετά και ότι η οικογένεια είναι αποφασισμένη να προχωρήσει σε νεκροψία-νεκροτομή, αν ω μη γένοιτο.

Μέχρι και διαβεβαίωση ότι θα την κάνει αναισθησιολόγος-εντατικολόγος μας έδωσαν. Και ότι θα γίνει σε Μ.Ε.Θ. Και ότι θα υπάρχει πλήρης ενημέρωση.

Και μετά ενημέρωσαν ότι υπάρχει μόνο αναισθησιολόγος και αν τους επιτρέπουμε να την κάνει αυτός.

Δηλαδή, έπρεπε να κάνω όλα αυτά που έχω κάνει ώστε στη συγκεκριμένη σήμερα περίπτωση να έχουν οι συγγενείς και ο ίδιος ο ασθενής την επικοινωνία και συνεννόηση με τους γιατρούς που επιβάλλεται να υπάρχει σε ΚΑΘΕ ΤΕΤΟΙΑ (και όχι μόνο) ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ.

Γιατί ακόμα και αυτοκίνητο σε συνεργείο να έχεις, ρωτάς, μαθαίνεις. Και ο μηχανικός σου λέει.

Όχι να έχεις τον άνθρωπό σου και να μη σου λένε…

Και τώρα περιμένω και εγώ, όπως και η οικογένεια, την συνέχεια.

Έχω ταυτιστεί με τόσους ανθρώπους, μέσα και έξω από τα νοσοκομεία.

Δεν είναι κάτι απλό…

ΠΗΓΗ