Η “άλωση” του χριστιανισμού (Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ)

 
Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ
…Τα ναρκωτικά ήταν η “Κερκόπορτα”.
Ο Τζον Κένεντυ και οι τοκογλύφοι της Νέας Υόρκης “βύθισαν” τις ΗΠΑ και τον Δυτικό Kόσμο στα ναρκωτικά.
Ο πόλεμος του Βιετνάμ έγινε, για να δημιουργηθούν τα χιλιάδες εξαρτημένα “βαποράκια” των ναρκωτικών.
…
Έμποροι της κοκαΐνης σκότωσαν τον Κένεντυ στο Τέξας.
Ο χριστιανισμός σήμερα βρίσκεται υπό την απειλή της πλήρους καταστροφής. Οι πρώτες λέξεις, που μας έρχονται στο μυαλό, βλέποντας την κατάσταση που επικρατεί μέσα και γύρω από αυτόν, είναι “παρακμή” και “σήψη” …Παρακμή για ένα σύστημα, το οποίο τους τελευταίους αιώνες δέσποζε στον Πλανήτη και σήμερα δείχνει να μην μπορεί να διαχειριστεί το μέλλον του …Σήψη για μια κοινωνία, που τη χαρακτηρίζει η υπογεννητικότητα και έχει αρχίσει να γερνά επικίνδυνα, δείχνοντας ότι σε λίγα χρόνια θα έχει αδυναμία να αυτοεξυπηρετηθεί …Μια κοινωνία, η οποία έχει αρχίσει να εξαρτά την επιβίωσή της από τα μεταναστευτικά “ρεύματα” και να λαμβάνει εκφυλιστικά χαρακτηριστικά, τα οποία μπορεί να γίνουν μη αναστρέψιμα. 
Το πάλαι ποτέ “θηρίο” του Πλανήτη δείχνει θανάσιμα “άρρωστο” …”Άρρωστο” και όχι “πληγωμένο”, εφόσον ό,τι παθαίνει το παθαίνει από τα δικά του σφάλματα και όχι από βίαιες επιθέσεις αντιπάλων. Δικά του λάθη πληρώνει. Η πάλαι ποτέ κραταιά αυτοκρατορία είναι “σκιά” του εαυτού της …Πραγματική “σκιά”, εφόσον καθημερινά χάνει μέρος της δύναμής της. Η δύναμη ενός συστήματος και άρα και μιας αυτοκρατορίας, όπως είναι ο χριστιανισμός βασίζεται σε δύο παράγοντες. Στο κεφάλαιό της, που δίνει δύναμη στο σύστημά της και στο έμψυχο δυναμικό της, που είναι η κοινωνία της. Όταν κάτι από αυτά τα δύο καταρρεύσει, η παρακμή είναι θέμα χρόνου ν’ ακολουθήσει ως άμεση συνέπεια.
Το κεφάλαιο της χριστιανικής αυτοκρατορίας είναι η απίστευτη τεχνολογία της. Είναι πρώτη σε δημιουργία και κατοχή κεφαλαίου  με τον δεύτερο να ακολουθεί σε τεράστια απόσταση. Ό,τι έχει να επιδείξει η ανθρωπότητα σε επίπεδο τεχνολογίας αναπτύχθηκε είτε από τους χριστιανούς απευθείας είτε εξαιτίας τους. Κανένα σύστημα ποτέ δεν πλησίασε αυτό το “τέρας” της γνώσης. Αυτός ήταν κι ο λόγος, που η χριστιανική αυτοκρατορία ήταν πανίσχυρη. Όταν το βιομηχανικό της κεφάλαιο παρήγαγε αυτοκίνητα σε πλήρως εξοπλισμένα εργοστάσια, οι υπόλοιποι έφτιαχναν κάρα σε αυλές. Όταν οι επιστήμονές της ονειρεύονταν τα αεροπλάνα, οι επιστήμονες των άλλων μάθαιναν πώς λειτουργεί το αυτοκίνητο. Όταν οι βιομηχανικοί εργάτες της κατασκεύαζαν οτιδήποτε μπορούσε να επινοήσει η ανθρώπινη ευφυΐα, οι υπόλοιποι δεν είχαν εργάτες, αλλά δουλοπάροικους με τσάπες.
Αντιλαμβανόμαστε ότι αυτό το κεφάλαιο ήταν το μυστικό της δύναμης του χριστιανισμού …Το μυστικό της δύναμης τόσο του συστήματός του όσο και της κοινωνίας του …Το μυστικό, το οποίο προστάτευε ο χριστιανισμός ως “κόρη οφθαλμού” και διαρκώς βελτίωνε. Ήταν παλλαϊκή η προσπάθεια αυτής της προστασίας και βελτίωσης. Γιατί; Γιατί, όταν ανήκεις σε ένα σύστημα, το οποίο έχει την τεχνογνωσία να παράγει τα πάντα, είσαι πολύ πιο εξασφαλισμένος από όλους εκείνους, οι οποίοι ανήκουν σε λαούς, που δεν έχουν αυτήν τη δυνατότητα. Ό,τι κι αν είσαι, όποιος κι αν είναι ο ρόλος σου στην οικονομική λειτουργία ενός τέτοιου ισχυρού συστήματος, θα “βολευτείς”. Αν είσαι κεφαλαιοκράτης, θα έχεις εξασφαλισμένη την υπεροχή των προϊόντων σου. Αν είσαι αστός, θα γίνεις “ειδικός” στις μάχιμες και εφαρμοσμένες επιστήμες όλων των ειδών, εφόσον η παραγωγή είναι όλων των ειδών. Αν δεν είσαι τίποτε από αυτά και πάλι δεν θα “κακοπέσεις”. Θα γίνεις ένας καλά εκπαιδευμένος εργάτης με μισθό και ασφάλεια.
Από την κορυφή μέχρι τη βάση οι πάντες μέσα σε ένα τέτοιο παραγωγικό σύστημα είναι ευνοημένοι …Οι πάντες ισχυροί …Ελεύθεροι να ονειρεύονται …Ελεύθεροι να σχεδιάζουν το μέλλον τους …Ελεύθεροι να κάνουν οικογένειες και παιδιά …Η κοινωνία πανίσχυρη …Τα “κύτταρά” της αναπαράγονται με άνεση, γιατί υπάρχει απασχόληση, μισθός και ασφάλεια …Οι ανάγκες, που δεν μπορούν να καλυφθούν από τους μισθούς, ελάχιστες και τα χρέη των πολιτών ανύπαρκτα …Η ποιότητα ζωής υψηλή και ως εκ τούτου και η εγκληματικότητα ανύπαρκτη …Η ψυχολογική πίεση της οικονομίας ελάχιστη και ως εκ τούτου ελάχιστη η ανάγκη για “βοηθητικές” ουσίες.
Αυτό είναι το όνειρο κάθε συστήματος και αυτό το όνειρο το έζησε κάποτε ο χριστιανισμός στις καλές “γωνιές” του. Σήμερα όμως τίποτε από αυτά δεν έχει απομείνει. Το πάλαι ποτέ πανίσχυρο κεφάλαιο του χριστιανισμού μόνον κατ’ όνομα είναι χριστιανικό. Μόνον τυπικά ανήκει στη χριστιανική αυτοκρατορία, εφόσον ουσιαστικά ανήκει μόνον στους ιδιώτες ιδιοκτήτες του και αποφέρει κέρδος σε όποιον συνδέεται με την παραγωγή του. Γιατί; Γιατί το κεφάλαιο αυτό σήμερα δημιουργεί παραγωγή —και άρα απασχόληση— εκτός χριστιανισμού. Άλλοι λαοί επωφελούνται από την υπεροχή αυτού του κεφαλαίου, που δίνει απασχόληση. Ο χριστιανισμός όχι μόνον δεν επωφελείται από αυτό το κεφάλαιο, αλλά διαρκώς επιβαρύνει τη θέση του.
Πληρώνει για τα προϊόντα του, αλλά τα κέρδη του δεν λειτουργούν ανταποδοτικά. Τα κέρδη του χριστιανικής προελεύσεως κεφαλαίου δεν επιστρέφουν σ’ αυτούς που το δημιούργησαν. Τα κέρδη του πηγαίνουν σε φορολογικούς παράδεισους και δεν “αποδίδονται” σ’ αυτούς που τα δημιούργησαν. Πληρώνουν οι χριστιανοί τα υποτιθέμενα χριστιανικά προϊόντα με τα χριστιανικά του χρήματα και ένα μέρος αυτών των χρημάτων πηγαίνει στις αφορολόγητες “τσέπες” των χριστιανών ιδιοκτητών τού κεφαλαίου και το υπόλοιπο για να πληρωθούν οι όπου γης αλλόθρησκοι εργάτες. Τα χριστιανικά κράτη όχι απλά δεν “αυγατίζουν” τα κέρδη τους, αλλά διαρκώς επιβαρύνονται με νέα χρέη. Πάνω από τα τρία τέταρτα των χρεών του Πλανήτη ανήκουν στα χριστιανικά κράτη. Γιατί; Γιατί δανείζονται, για να καταναλώνουν προϊόντα, τα οποία δεν παράγουν οι ίδιοι. Γιατί η παραγωγή αυτού του κεφαλαίου έχει γίνει ένας “αραμπάς”, που περιφέρεται ανά τον Πλανήτη.
Όμως, αυτή η απώλεια δεν εξασθενεί μόνον το σύστημα του χριστιανισμού …Εξασθενεί και την κοινωνία του, εφόσον εξοντώνει τους πληθυσμούς εκείνους, οι οποίοι έχουν αποκλειστεί από την παραγωγή και άρα από όλες τις διαδικασίες που την αφορούν ως δραστηριότητα. Η κατάρρευση της παραγωγής δημιούργησε έλλειψη επιστημονικών θέσεων σ’ αυτήν και αυτή με τη σειρά της “εξάλειψε” την ανάγκη για τη δημιουργία μάχιμων επιστημόνων της. Οι χριστιανοί, οι οποίοι εφεύραν σχεδόν το σύνολο της ανθρώπινης τεχνογνωσίας, δεν γίνονται πλέον μηχανικοί ή μηχανολόγοι, μεταλλειολόγοι κλπ., γιατί δεν υπάρχει ανάγκη και απασχόληση γι’ αυτές τις επιστήμες.
Οι αλλαγές στην παραγωγή άλλαξαν και τον προσανατολισμό της ανώτατης εκπαίδευσης. Οι νέοι χριστιανοί αναζητούν τη λύση εκτός παραγωγής. Αναζητούν τη λύση στις “ανάγκες” της Νέας Τάξης. Σπουδάζουν τις επιστήμες της πλάκας …Κοινωνιολόγοι, μάνατζερ και ψυχολόγοι …Οι καλύτεροι από αυτούς λογιστές και τραπεζίτες των φοροφυγάδων γίνονται. Τα καλύτερα και πιο δυνατά μεταπτυχιακά στον χώρο της μάχιμης επιστήμης τα κάνουν αλλόθρησκοι. Αλλόθρησκοι, οι οποίοι με υποτροφίες φεύγουν από τις παραγωγικές τους χώρες, για να εξελιχθούν επιστημονικά, προκειμένου να επιστρέψουν πίσω στην παραγωγή.
Η ανάλογη παρακμή χαρακτηρίζει και τη βάση της χριστιανικής κοινωνίας, που είναι η εργατική τάξη. Η τάξη αυτή “απέχει” από την παραγωγή. Είναι πρακτικά άνεργη, εφόσον η παραγωγή είναι ασύμφορη εντός του χριστιανισμού. Όσο περνάνε τα χρόνια και “απομακρύνεται” από την παραγωγή, τόσο πιο πολύ μοιάζει με τάξη “κουλών” δουλοπάροικων. Σε λίγα χρόνια η δυτική κοινωνία στην κυριολεξία δεν θα γνωρίζει να κατασκευάζει το παραμικρό. Η πάλαι ποτέ πανίσχυρη χριστιανική εργατική τάξη, όταν δεν απασχολείται για χαρτζιλίκι στις “υπηρεσίες”, σέρνεται για κάποιο επίδομα στις υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας. Όταν οι νεοχριστιανοί δεν είναι part time σερβιτόροι και ντελιβεράδες της νέας μίνι “επιχειρηματικότητας”, σέρνονται να πάρουν κανένα επίδομα σεμιναριακής εκπαίδευσης ή ανεργίας.
Όμως, χωρίς μισθό, χωρίς ασφάλεια και χωρίς αυτοπεποίθηση η νέα γενιά χριστιανών “παραπαίει”. Με τα mini jobs, που διαφημίζουν οι “ανταγωνιστικοί” Γερμανοί, δεν μπορεί αυτή η γενιά να ονειρευτεί. Με τα mini jobs η γενιά αυτή θα καταλήξει να έχει mini life. Σπουδάζει μόνον για να σπουδάζει, εφόσον δεν έχει τίποτε καλύτερο να κάνει. Χωρίς κανονικό μισθό είναι εξαρτώμενη από άλλους και δεν μπορεί να πάρει αποφάσεις. Δεν μπορεί να κάνει οικογένεια. Όλα μπροστά της φαίνονται “βουνό”, γιατί είναι “βουνό” υποχρεώσεων μια οικογένεια για έναν άνθρωπο που δεν έχει εργασία. Η κοινωνία του χριστιανισμού παρακμάζει. Ο πληθυσμός των χριστιανικών κοινωνιών γερνά, γιατί η νέα γενιά δεν αναπαράγεται με τη φυσιολογική ταχύτητα. Η νεολαία, όταν εγκλωβίζεται στην αδυναμία και τη φτώχεια, που δεν της επιτρέπει να συνθέσει οικογένεια και άρα να αναπαραχθεί, “κατηφορίζει” σε επικίνδυνα “μονοπάτια”.
Φτάσαμε σε σημείο να φοβόμαστε ως κοινωνία τον “εθισμό” των ενηλίκων —και όχι των παιδιών— στο ίντερνετ και στα παιχνίδια του δικτύου. Κάποιοι ενήλικοι συνάνθρωποί μας στην απελπισία τους —και μπροστά στα αδιέξοδα της καθημερινής πραγματικότητας— βρήκαν virtual “διέξοδο” σε φαντασιακές καταστάσεις. Την ίδια ώρα “καλπάζουν” και τα προβλήματα με την πραγματική “εξάρτηση”. Τα ναρκωτικά είναι κοινωνική μάστιγα μόνον για τον χριστιανισμό. Σε καμία άλλη κοινωνία καμίας άλλης θρησκείας τα ναρκωτικά δεν έχουν εμφανίσει τόση μεγάλη έξαρση. Από την κορυφή μέχρι τη βάση της χριστιανικής κοινωνίας τα ναρκωτικά εξελίσσονται σε μια πραγματική “πανούκλα” της τρίτης χιλιετίας. Αν κάτι πλέον ενώνει μέσα στον χριστιανισμό πλούσιους και φτωχούς, μορφωμένους και αγράμματους, κεφαλαιοκράτες ή εργαζόμενους, είναι το πρόβλημα των ναρκωτικών. Καμία φιλοσοφία και καμία ιδεολογία δεν “διαπερνά” με τέτοια ένταση τη χριστιανική κοινωνία όσο τα ναρκωτικά.
…Ας δει κάποιος τις “κορυφαίες” υποτίθεται χριστιανικές κοινωνίες. Οι ΗΠΑ, για παράδειγμα, λίγο απέχουν από το να χαρακτηριστούν ένα τριτοκοσμικό χάος. Χρωστάνε απίστευτα χρήματα σε ολόκληρο τον πλανήτη. Το σύστημα παιδείας τους είναι σε τραγική κατάσταση και ο πληθυσμός τους λίγο απέχει από το να χαρακτηριστεί αστοιχείωτος και παντελώς ανεκπαίδευτος. Το σύστημα κοινωνικής πρόνοιας είναι ανύπαρκτο με αποτέλεσμα το κοινωνικό περιθώριο συνεχώς να διευρύνεται, εφόσον δεν υπάρχει κανένα “μαξιλάρι” να προστατεύσει τους πολίτες σε περίπτωση που αυτοί χάσουν τις δουλειές τους σε μια οικονομία όπου η ανεργία πλέον καλπάζει. Το σύστημα υγείας είναι ανηλεές, εφόσον δεν προσφέρει τίποτε απολύτως στους “μη έχοντες”, οι οποίοι καθημερινά πολλαπλασιάζονται.
Τα πάντα στις ΗΠΑ είναι γι’ αυτούς που μπορούν να πληρώσουν και άρα για τους λίγους. Όμως, οι λίγοι δεν μπορούν να οδηγήσουν ένα τόσο μεγάλο κράτος στην ακμή και αναγκαστικά παρασύρονται από αυτό. Αν μέχρι τώρα στις ΗΠΑ οι πλούσιοι και οι λευκοί “γκετοποιούσαν” τους μαύρους και τους φτωχούς, σήμερα “γκετοποιούνται” οι ίδιοι …Προφανώς αυτό συμφέρει πιο πολύ σε μια κοινωνία, στην οποία προ πολλού έχει χαθεί κάθε έλεγχος. Στο τέλος θα φτάσουν να ζουν σε επίπεδα τριτοκοσμικών “Μπανανιών” …Εντός “περιφράξεων”, όπως συμβαίνει στη Βραζιλία και στις ανά τον Πλανήτη “Μπανανίες”.
Η ανασφάλεια, στο πάλαι ποτέ “αμερικανικό όνειρο” των απανταχού της Γης απελπισμένων, είναι πλέον μια κοινωνική σταθερά. Αν κάποτε η οπλοφορία γινόταν για λόγους “παράδοσης”, σήμερα έχει αρχίσει να γίνεται είδος πρώτης ανάγκης. Φεύγουν τα παιδιά από το σπίτι και δεν γνωρίζει κανένας αν θα γυρίσουν σώα ή αν θα τα πυροβολήσει κάποιος συμμαθητής …αν θα τα αποπλανήσει κάποιος παιδεραστής ή αν θα τα “πλευρίσει” κάποιος έμπορος ναρκωτικών. Ούτε η επιστροφή τους στα σπίτια κρίνεται πλέον ασφαλής, εφόσον το ίντερνετ ανοίγει τις “πόρτες” σε όλους τους παραπάνω.
Ταυτόχρονα η κοινωνία βυθίζεται στις καταχρήσεις και τα ναρκωτικά …Το νούμερο ένα πρόβλημα της χριστιανικής κοινωνίας …Το πρόβλημα εκείνο, το οποίο κάθε έτος έχει τόσα θύματα όσα θα είχε η χριστιανική κοινωνία, αν κάθε λίγους μήνες έκανε μικρούς πολέμους. Όμως όλα αυτά δεν είναι τυχαία …Δεν μπορεί να είναι τυχαία. Τα ναρκωτικά δεν “μπήκαν” στη χριστιανική κοινωνία ως ένα φυσικό φαινόμενο. Δεν “έβρεξε” ναρκωτικά και “βράχηκαν” οι χριστιανοί, όπως συμβαίνει με το φυσικό φαινόμενο της βροχής.
Τα ναρκωτικά κάποιοι τα έβαλαν μέσα στον χριστιανισμό και αυτό —όπως θα δούμε— απαίτησε μια περίπλοκη μεθόδευση. εφόσον δεν ήταν εύκολο να αφεθεί μια κοινωνία στα νύχια των εμπόρων ναρκωτικών. Τα ναρκωτικά κάποιοι τα έβαλαν στον χριστιανισμό, για να τον “αρρωστήσουν”, προκειμένου να αυξήσουν τα κέρδη τους, χωρίς να βρουν αντιστάσεις από τους χριστιανούς. Η είσοδός τους στη χριστιανική κοινωνία απαιτούσε έναν τρομερό σχεδιασμό …Απαιτούσε “δανεισμό” τεχνογνωσίας από ανάλογες περιπτώσεις, όπου τα ναρκωτικά χρησιμοποιήθηκαν ως “όπλο ιμπεριαλισμού” …”Δανεισμό”, που μας φέρνει στον νου τον όρο της “τραγικής ειρωνείας”, εφόσον οι χριστιανοί έπεσαν θύματα τεχνικών, τις οποίες οι ίδιοι είχαν εφεύρει, για να καταστρέψουν αντιπάλους τους.
…Πραγματική τραγική ειρωνεία, αν σκεφτεί κάποιος ότι κάποτε —και για να εργάζονται οι χριστιανοί— “βύθιζαν” τους Κινέζους στα σκληρά ναρκωτικά και σήμερα, που οι Κινέζοι εργάζονται, αυτοί, οι οποίοι “πνίγονται” στα ναρκωτικά, είναι οι χριστιανοί. Κάποτε οι χριστιανοί κατακτούσαν ολόκληρες ηπείρους και τις πλημμύριζαν με νέους και υγιείς εποίκους για να τις εκμεταλλευτούν και σήμερα εκατομμύρια νεαρών μεταναστών από όλες τις ηπείρους πλημμυρίζουν τη χριστιανική επικράτεια, γιατί ο γερασμένος χριστιανισμός τούς “έλκει”, εξαιτίας της αδυναμίας του να αυτοσυντηρηθεί.
Η “αχίλλειος πτέρνα” ενός “θηρίου”.

Για να τα καταλάβει ο αναγνώστης όλα αυτά που περιγράφουμε θα αναγκαστούμε να κάνουμε ένα γρήγορο “ταξίδι” μέσα στον χρόνο. Το πρόβλημα του χριστιανισμού κατ’ αρχήν ξεκίνησε από την αδύναμή του “πτέρυγα” και όχι από την ισχυρή. Αδύναμη πτέρυγά του είναι η προτεσταντική και όχι η καθολική ή η ορθόδοξη. Οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν κάτι πολύ σοφό, που στην περίπτωση του χριστιανισμού έχει την απόλυτη επιβεβαίωσή του …Έλεγαν: ουδέν κακόν αμιγές καλού. Τι σημαίνει αυτό στην περίπτωσή μας; Το ορθόδοξο, όπως και το καθολικό δόγμα, ήταν πανίσχυρα δόγματα, που, μέσω της κεντρικής τους ηγεσίας, μεθόδευαν τα πάντα με γνώμονα τα συμφέροντα των συστημάτων τους … 
Η συνέχεια ΕΔΩ
http://eamb-ydrohoos.blogspot.com