«Αλλά τέλος πάντων δοκιμάστε κάτι…» Του Στέλιου Παπαθεμελή

Στις εκρηκτικότερες ώρες του Μεγάλου Κραχ του 1929 ο Φραγκλίνος Ρούσβελτ αναγγέλλοντας (22/05/1932) το περίφημο New Deal δήλωνε:
«Η λογική υπαγορεύει να επιλέγεις μια μέθοδο και να τη δοκιμάζεις. Αν αποτύχει, παραδεχτείτε το με ειλικρίνεια και δοκιμάστε κάτι άλλο. Αλλά τέλος πάντων δοκιμάστε κάτι»!
Εδώ έχουμε μια κραυγαλέα παραδοχή – ομολογία ότι η αγωγή που μας επέβαλαν οι ξένοι “θεραπευτές” είναι ΛΑΘΟΣ.
Αλλά συνεχίζουν πεισμόνως να την εφαρμόζουν με την παθητική συγκατάθεση του άβουλου ιθαγενούς πολιτικού προσωπικού. Στο τέλος θα επαληθευτεί ο παροιμιόμυθος η εγχείρηση επέτυχε, αλλά ο ασθενής απεβίωσε!
Η συστηματική φτωχοποίηση της κοινωνίας έχει εκμηδενίσει τις πιο ευάλωτες ομάδες και μετέθεσε στην τάξη των φτωχών τα άλλοτε ευημερούντα μεσαία στρώματα. Όλοι αυτοί αν και τώρα δυστυχούν είναι διαρκής στόχος της ανίκανης ή απρόθυμης Εφορίας να συλλάβει τα μεγάλα εισοδήματα και τους πολυώνυμους κλέφτες.
Παρά ταύτα δεν φαίνεται επί θύρας μια πλειοψηφική λαϊκή συμμαχία ανατροπής.
Σύσσωμο το μιντιακό σύστημα και οι πολιτειακοί παράγοντες επιδίδονται τις μέρες αυτές σε κάτι που θυμίζει κυνήγι μαγισσών. Έπρεπε να χάσει τη ζωή του ένας νέος άνθρωπος από το δολοφονικό μαχαίρι του νεοναζιστικού μορφώματος για να αφυπνισθεί το κοιμώμενο κράτος να εφαρμόσει το νόμο. Τότε μόνο εντόπισε εγκλήματα , δράστες, αναγκαίους συνεργούς, σταγονίδια.
«Υπάρχει κάτι που τρομάζει πιο πολύ από το έγκλημα. Είναι ο τρόπος του εγκλήματος» .( Σιατίστης Παύλος).
          Πάντως ισχυρότερη θεωρείται η πολιτεία που κυβερνάται με κακούς νόμους που εφαρμόζονται, παρά με καλούς που δεν εφαρμόζονται (Θουκυδίδης).
Εν αρχή επιβάλλεται  η αμείλικτη εφαρμογή του νόμου για να ελεγχθούν οι δράσεις του μορφώματος.
Αυτό ωστόσο δεν αρκεί. Ερώτημα: γιατί τόσοι συμπολίτες μας χωρίς ηθική και πολιτική συγγένεια με τους νεοναζί πύκνωσαν τον τελευταίο καιρό τις τάξεις τους; Η απάντηση βρίσκεται στο κενό ταυτότητος που έχει δημιουργήσει η επικυρίαρχη, σταmedia και στην Εκπαίδευση, αποδόμηση. Και ο έρπων εθνομηδενισμός. Η  απόρριψη δηλαδή των σταθερών του πολιτισμού μας: Πίστη, Πατρίδα, ιδιώνυμες ελληνικές αρετές, λεβεντιά, φιλότιμο, αλληλεγγύη, δικαιοσύνη.
Το κενό ταυτότητος αφήνει ανοικτό το πεδίο για τη στρατολόγηση των ανύποπτων, δεινά χειμαζομένων θυμάτων της κανιβαλικής λιτότητας.Τα Μνημόνια θερμοκήπια του νεοναζισμού.
Χαμένη η ελληνικότητά μας με την ατίμητη αρχοντιά της. Αυτοακυρωνόμαστε «ανεπαισθήτως». Και αυτοαφοπλιζόμαστε.
Συγκεκαλυμένη όψη του δράματος  η αξιοποίηση του κουρνιαχτού που προκαλούν τα «κατορθώματα» των Χρυσαυγιτών,από τους επιχώριους υπαλλήλους του διεθνοποιημένου χρηματιστικού καπιταλισμού. Οι τελευταίοι κόπτονται για τις ψευδώνυμες μεταρρυθμίσεις στο όνομα της ανάκτησης, υποτίθεται, της εμπιστοσύνης των αγορών.
Αυτά αφού μας βούλιαξαν στον φαυλεπίφαυλο κύκλο ύφεσης και υπερδανεισμού. Όριο βιωσιμότητας χρέους 120% .Όταν μας πέρασαν την αγχόνη της τρόικας είμασταν μόλις στο 129%. Με τα τοκογλυφικά δάνειά τους φτάσαμε απαισίως στο 175%. Αδύνατον χωρίς δραστικό κούρεμα να ανασάνουμε.
Η περιρέουσα ατμόσφαιρα γεννά βάσιμες υποψίες ότι προκατασκευάζονται εκβιαστικά διλήμματα του τύπου «Μνημόνιο ή Εμφύλιος». Άπαγε της βλασφημίας!
Κατεπείγουσα ανάγκη για ανάσχεση της ύφεσης και έξοδο από την κρίση, η πραγμάτωση μιας εναλλακτικής μακροοικονομικής πολιτικής όπως την περιγράφει η πρόσφατη πρόταση του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ που ξεκινάει από αύξηση του κατωτάτου μισθού από 586 σε751 ευρώ. Είναι το πρώτο από μία ρεαλιστική σειρά μέτρων. Τέλος παντων δοκιμάστε κάτι,όπως έλεγε ο Ρούζβελτ.
Οι νέοι κυρίως, όπως και η φύση, μισούν το κενό. Η πολιτεία οφείλει σε ενεστώτα διαρκείας να τους εμπνεύσει αξίες και να τους μάθει την αιτία της ζωής. Όσο δεν το κάνει, θα την αναζητούν σε κατευθυνόμενα υποκατάστατα.          
*Πρόεδρος της Δημοκρατικής Αναγέννησης