ΤΟ ΦΙΛΟΣΚΟΠΙΑΝΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΔΥΟ ΣΥΡΙΖΑΙΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ

ΤΟ ΦΙΛΟΣΚΟΠΙΑΝΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΔΥΟ ΣΥΡΙΖΑΙΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ

ΣΤΗ ΖΥΡΙΧΗ, ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΑΙΝΙΩΝ ΣΤΟ ΛΟΥΓΚΑΝΟ

Γράφει ο Σεραφείμ Μηχιώτης

Επιστολή-παραλήρημα, ψευδεπίγραφου σκοπού, με τις υπογραφές δύο ΣΥΡΙΖΑίων φοιτητών που φοιτούν στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης, των Άκη Ζαρκαδούλα και Παναγιώτη Δήμα, στρεφόμενη εναντίον του πρέσβεως της Ελλάδος στην Ελβετία Χαράλαμπου Μάνεση, δημοσιεύει ο επίσημος κομματικός ιστότοπος του ΣΥΡΙΖΑ «left.gr».

H επιστολή των δυο ΣΥΡΙΖΑίων φοιτητών αφορά, τύποις όπως αποδεικνύεται από τα ίδια τα γραφόμενα τους, την παρέμβαση του πρέσβεως της Ελλάδος στην Ελβετία, συνεπεία της οποίας ανεστάλη η εθνική συμμετοχή σε φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους στο Λουγκάνο της Ελβετίας (20-27/10), λόγω της συμμετοχής αντιστοίχων ταινιών και από την ΠΓΔΜ, αλλά με ένδειξη συμμετοχής «Δημοκρατία της Μακεδονίας», η οποία δεν αναγνωρίζεται από τον ΟΗΕ. Ουσιαστικώς, όμως, αναφέρονται στο Σκοπιανό, προκειμένου να «κατεβάσουν γραμμή» για αναγνώριση των Σκοπίων με το όνομα που έχουν μονομερώς επιλέξει και το οποίο δεν αναγνωρίζεται από τον ΟΗΕ

«Από πότε ο πρέσβης μιας χώρας (ο οποίος είναι διορισμένος από τη κυβέρνηση Σαμαρά) μπορεί να παρεμβαίνει τόσο ωμά στερώντας τη συμμετοχή σε νέους καλλιτέχνες από σημαντικά πολιτιστικά γεγονότα; Από πότε μπορεί ο πρέσβης και η επίσημη κυβερνητική κατεύθυνση να δυσφημούν την ελληνική πολιτιστική σκηνή στο εξωτερικό; Από πότε η όποια οδηγία του ΟΗΕ επιβάλλει στον οποιοδήποτε άνθρωπο να συμμετέχει σε ένα πολιτιστικό φεστιβάλ με το όνομα που του υποδεικνύει για τη χώρα καταγωγής του και όχι με το όνομα της χώρας του όπως ο ίδιος ή η ίδια το επιθυμεί», διερωτώνται.

Στο σημείο αυτό, επειδή η ημιμάθεια είναι χειρότερη από την αμάθεια και η παραπληροφόρηση χειρότερη από τη χειρότερη κομματική προπαγάνδα, οι δύο ΣΥΡΙΖΑίοι φοιτητές εμφανίζονται να αγνοούν(;), ότι οι πρέσβεις τοποθετούνται στη χώρα διαπιστεύσεως τους με Προεδρικό Διάταγμα, το οποίο προκαλείται από τον Υπουργό των Εξωτερικών, εν συνεχεία σχετικών επιλογών του Ανωτάτου Υπηρεσιακού Συμβουλίου του ΥΠΕΞ, εκπροσωπούντες τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και την Ελλάδα κατ’ επέκταση. Η διατύπωση για τον πρέσβυ Μάνεση «διορισμένος από την κυβέρνηση» ηχεί μάλλον με μειωτική πρόθεση, εν πάση περιπτώσει δε το δεύτερο συνθετικό «Σαμαρά» δεν απαιτείται, διότι δεν υπάρχει δεύτερη κυβέρνηση στην Ελλάδα, ώστε να απαιτείται αποσαφήνιση…

Προσπαθώντας, στη συνέχεια, να γίνουν «σαφέστεροι»(…)προσθέτουν: «Και μάλιστα ο πρέσβης μίας χώρας ως εκπρόσωπος μιας πολιτικής που τα τελευταία χρόνια έχει διαλύσει κάθε έννοια πολιτιστικού δικαιώματος στην Ελλάδα, προσπαθώντας να διαμηνύσει ότι ο πολιτισμός από εδώ και πέρα θα πρέπει να θεωρείται πολυτέλεια για τη μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας. Μιας πολιτικής που την ίδια ώρα που μειώνει δραματικά τους προϋπολογισμούς σε κάθε βαθμίδα διοίκησης για τον πολιτισμό, διορίζει «ημετέρους» και ανίδεους με τα πολιτιστικά δρώμενα, για παράδειγμα στο ΔΣ του Εθνικού Θεάτρου (λέγε με και Άννα Παναγιωταρέα)».

Στη συνέχεια οι δύο ΣΥΡΙΖΑίοι φοιτητές, αυτοαπακαλύπτονται για τον πραγματικό σκοπό της…βαρύγδουπης παρέμβασής τους, προσδιορίζοντας: «Για μάς η λύση στο πρόβλημα δε θα έρθει με ωμές παρεμβάσεις σε καλλιτεχνικά δρώμενα, ενέργειες που καλλιεργούν τον εδώ και τον εκεί εθνικισμό: όσο από τη μία πλευρά υψώνονται αγάλματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου σε κάθε γωνιά της χώρας και η ένταξη σε στρατιωτικούς μηχανισμούς όπως το ΝΑΤΟ παρουσιάζεται στην κοινωνία ως αναπτυξιακό εργαλείο, και από την άλλη πλευρά αναβιώνουν τα πιο ξενοφοβικά και μισαλλόδοξα αντανακλαστικά από μια κυβέρνηση που λειτουργεί μέσω χρυσαυγιτών μυστικοσυμβούλων και οι γείτονες επιβάλλεται να αποκαλούνται υποτιμητικά «Σκοπιανοί», μόνο ανυπέρβλητα εμπόδια θα σηκώνονται στην προσέγγιση των δύο λαών»(…)

Καταλήγοντας αισθάνονται την υποχρέωση να αυτοεπιβεβαιωθούν ως ΣΥΡΙΖΑίοι, μασώντας και για τα θέματα της εξωτερικής την γνωστή καραμέλας περί «ανατροπής», λύσης-απάντησης για τα πάντα, κάτι σαν γιατροσόφι πάσης εφαρμογής: «Για εμάς η λύση μπορεί να είναι μόνο η ανατροπή, με την καλλιέργεια μιας εξωτερικής πολιτικής που θα σέβεται το δικαίωμα των γειτόνων στην αυτοδιάθεση, επιδιώκοντας παράλληλα ανάλογο σεβασμό. Η ανατροπή των υπαρχόντων πολιτικών συσχετισμών που θα μάχεται ενάντια στον εθνικισμό από όποια πλευρά κι αν αυτός προέρχεται είναι στοίχημα και στις δύο πλευρές των συνόρων. Τουλάχιστον στη μία πλευρά, με τη λαϊκή συμμετοχή να αποτελεί διαρκές διακύβευμα και αναγκαία προϋπόθεση, είναι πιο κοντά από ποτέ…»

Στην επιστολή τους, οι δύο ΣΥΡΙΖΑίοι δεν μπαίνουν στον κόπο να προσδιορίσουν τις σπουδές που ακολουθούν. Ό,τι όμως κι αν σπουδάζουν η εικόνα που προδίδουν είναι ανθρώπων φανατισμένων κομματικώς, με ακαδημαϊκό φρόνημα διόλου ανεξάρτητο και απαλλαγμένο από ιδεοληψίες και μονομανίες.

Κρίμα…

Σεραφείμ Χ. Μηχιώτης