Φραπές, αντριλίκι και χυμένα άντερα στην πλατεία Αριστοτέλους

Το περιστατικό στην Αριστοτέλους με τους ελεγκτές του Δήμου Θεσσαλονίκης

Το παροιμιώδες θράσος, ενίοτε παρουσιάζεται ανεκδοτολογικά - Με χαρακτηριστικότερο εκείνο όπου ο δολοφόνος των γονιών του ζητά επιείκεια από τους δικαστές επειδή είναι πλέον ορφανός – Υποπτεύομαι ότι ένα νέο ανέκδοτο θα γεννηθεί μεθαύριο Παρασκευή, στην δίκη του επιχειρηματία του καφέ που απείλησε τους ελεγκτές του Δήμου Θεσσαλονίκης ότι θα τους φορέσει γραβάτα τα έντερά τους – Επειδή στην Φραπεδούπολη, η ιερή αγελάδα μας είναι η καφεδιά μας, κ. Δικαστά μου...

                                                            Γράφει ο Θάνος Τάκης 

Πολύ χρήσιμο το πρωτοφανές περιστατικό με τον επιχειρηματία που προπηλάκισε, με απίστευτο τρόπο, τρεις ελεγκτές του Δήμου Θεσσαλονίκης, οδήγησε στην σύλληψή τους (κατά τον θλιβερή ελληνική νομική πρωτοτυπία που επιτρέπει τούτο να συμβεί), την παραμονή τους το βράδυ της 27^ης Οκτωβρίου στο κρατητήριο, ως εγκληματίες, αφού είχαν περάσει από φωτογράφηση και δακτυλοσκόπηση ώστε σημειολογικά, η μαυρίλα της ψυχής ορισμένων να αποτυπωθεί και στα δικά τους δάκτυλα. Και κρίνω ότι είναι χρήσιμο, καθώς νιώθω σχετικά ασφαλής ώστε να διακινδυνεύσω πρόβλεψη ότι η χυδαιότητα της συγκεκριμένης συμπεριφοράς θα φέρει θετικές εξελίξεις στην αντίληψη για τον δημόσιο, κοινόχρηστο χώρο.

Όμως τι ακριβώς έγινε;

Οι τρεις ελεγκτές πήγαν για τυπικό έλεγχο, σε κατάστημα καφέ το οποίο ονομάζεται Izzy bar και βρίσκεται στην Αριστοτέλους 4. Ο λόγος; Συγκινητικά ταυτόσημος με το όνομα του παρόντα ιστοτόπου: Τα χάλια της εμβληματικής Πλατείας, με την εικαστική παρέμβαση που συνιστά μια απαίσια πλαστικοπατσαβουροκατάσταση η οποία σε συναρμογή με τις τέντες και τα τεντόπανα που περιφράσσουν (εντελώς παρανόμως) το εξωτερικό τμήμα αυτού του καταστήματος, στον χώρο που νοικιάζει από τον Δήμο Θεσσαλονίκης, μετασχηματίζει στο μυαλό του θεατή την Καλκούτα σε παράδεισο.

Φταίει ο καφετζής;

Φταίει, αλλά έχει συνεταίρους στην ευθύνη.

Διότι με την - επίσης θλιβερή για την ευταξία και την καλαισθησία της πόλης - υπ.αριθ. 1744/5.11.2012 Απόφαση, ο Δήμος Θεσσαλονίκης σκέφτηκε να ορίσει τα εξής σχιζοφρενικά, τα οποία αντιγράφω για σας:

«Δεν επιτρέπεται οποιαδήποτε περίφραξη στον χώρο των τραπεζοκαθισμάτων (νάιλον, πέργολες, ζαρντινιέρες, τζαμαρίες κλπ), όπου και αν στηρίζεται» (σελ. 2 της απόφασης, με ΑΔΑ:Β4Σ7ΩΡ5-Υ4Ψ).

Μέχρι εδώ, καλά. 

Ανακούφιση.

Βέβαια, κατόπιν φύσηξε απρόβλεπτος Βαρδάρης, καθάρισε το τοπίο αλλά θόλωσε το μυαλό μας καθώς ορίζεται:

«Επιτρέπεται η χρήση μεταφερόμενου (κινητού, πτυσσόμενου, λυόμενου) κατακόρυφου προστατευτικού πετάσματος ύψους 1,50μ. στους κοινόχρηστους χώρους που διατίθενται στα Κ.Υ.Ε. για την ανάπτυξη τραπεζοκαθισμάτων, σύμφωνα με τις ενδεικτικές κατασκευαστικές προδιαγραφές της Δ/νσης Μελετών Αρχιτεκτονικών Έργων, με σκοπό την αποκατάσταση της αισθητικής του κοινόχρηστου χώρου, την απομάκρυνση των αυθαίρετων κατασκευών και την οριοθέτηση του νομίμως καταλαμβανόμενου κοινόχρηστου χώρου από τα αντίστοιχα Κ.Υ.Ε.». Όπου 'Κ.Υ.Ε.' είναι τα Καταστήματα Υγειονομικού Ενδιαφέροντος, για να καταλαβαινόμαστε. (Δείτε στην σελίδα 17 της απόφασης).

Ελλαδάρα των Βαλκανίων και της Εγγύς Ανατολής! 

Στο ίδιο κείμενο της μίας απόφασης, αρχικώς απαγορεύεται αυτό που τελικώς επιτρέπεται! 

Απορώ πώς θα βγάλει άκρη ένας σοβαρός δικαστής του διοικητικού δικαίου!

Πάντως, ακόμη κι αν ήθελε θεωρηθεί το ως άνω νόμιμο και η απόφαση ισχύουσα, η παρανομία της συγκεκριμένης επιχείρησης είναι δεδομένη. Διότι, αφενός δεν έχει εφαρμοσθεί η πρόβλεψη περί ανώτατου ύψους των πετασμάτων όχι μεγαλύτερο του ενάμισου μέτρου, αφετέρου η ομορφιά της ιδιοκατασκευής ουδόλως στηρίζεται κατασκευαστικές προδιαγραφές της Δ/νσης Μελετών Αρχιτεκτονικών Έργων. Και σαφώς, δεν εγέρθησαν οι γυφτοκαρυάτιδες του πλαστικού στο κέντρο της πόλης, στην ωραιότερη πλατεία της και όπου αλλού, με σκοπό την αποκατάσταση της αισθητικής του κοινόχρηστου χώρου, όπως έγραψε ο δικαιούμενος νόμπελ φαντασιακού μυθιστορήματος συντάκτης της απόφασης της διοίκησης Μπουτάρη. Αυτό, ή κάτι πίνει και δεν μας δίνει.

Τέλος παρένθεσης, επιστροφή σε πιο izzy ή σκίζει, καταστάσεις.

Με την επίσκεψη των ελεγκτών, ο επιχειρηματίας στραβομουτσουνιάζει. Δεν τα έχει κάνει καλά και το γνωρίζει. Εκείνοι παρατηρούν για την δεδομένη κατάσταση παραβατικότητας και του ζητούν τα στοιχεία της επιχείρησης ώστε να τα καταγράψουν στην έκθεση ελέγχου. Παρεμπιπτόντως δεν υπολογίζουν επιτόπου κανένα πρόστιμο, οι ελεγκτές, απλώς μετρούν και καταγράφουν αυτό που βλέπουν και επιπλέον φωτογραφίζουν από κάθε πλευρά, ώστε να υπάρχει αμάχητο κριτήριο αντικειμενικότητας, πέραν του γεγονότος ότι τον έλεγχο έκαναν τρεις τον αριθμό. Αλλά ο izzy δεν δίνει τίποτε πλην από κατάρες. Και ορισμένες ευφάνταστες σκηνές από ταινία splatter, με χυμένα έντερα, τα οποία η δική του σκηνοθετική ματιά τοποθετεί συμβολικά και όχι χρηστικά, στους λαιμούς των «θυτών» του, ως γραβάτες.

Οι τρεις ελεγκτές, παρότι ζουν στην πόλη που γέννησε ένα Φεστιβάλ Κινηματογράφου, ατυχώς δεν αντιλαμβάνονται την παιγνιώδη μεγαλοφυΐα του ντιλετάντη σκηνοθέτη και, με δεδομένο ότι στοιχεία της επιχείρησης δεν λαμβάνουν, ενημερώνουν ότι προς τούτο θα αναγκαστούν να καλέσουν την αστυνομία. Μήπως τα πάρει ο πολιτσμάνος.

Αλλά, άργησαν!

Στην χώρα της (απίστευτα ανεπτυγμένης) φαιδράς πορτοκαλέας την αστυνομία καλεί αυτός που θα έπρεπε να την αποφεύγει! Πρόλαβε εκείνος να την καλέσει και άμα τη αφίξει της, υποβάλει μήνυση σε βάρος των ελεγκτών για παράβαση καθήκοντος, επειδή, λέει, είχαν το θράσος να γράψουν τον δικό του γυφτομαχαλά και όχι εκείνον του γείτονα! Σοβαρά το γράφω, αυτός ήταν ο ισχυρισμός του!

Μήνυση αυτός, μήνυση και οι εμβρόντητοι δημοτικοί υπάλληλοι! Στην κομπανία (και στο κείμενο της μήνυσης) προστέθηκε και ο δημοτικός σύμβουλος κ. Λευτέρης Κιοσέογλου, υπεύθυνος σύμβουλος για την δημοτική αστυνόμευση, ο οποίος, προς τιμήν του, έσπευσε στο περιστατικό και ενημέρωσε την αστυνομία ότι ήταν εκείνος έδωσε τις οδηγίες για το σύνολο των ελέγχων της ημέρας. Ζήτησε να κρατηθεί εκείνος και να αποχωρήσουν οι υπάλληλοι. Φευ! Όλοι στο περιπολικό του Ηλία του 16^ου...

Τα λοιπά της ημέρας, τα είπαμε. Φωτογραφίες, αν και χωρίς ριγέ μπλουζάκι, μελανωμένα δάκτυλα, τσιμεντένιο καναπεδάκι στο κρατητήριο του Αστυνομικού Τμήματος του Λευκού Πύργου, ψηλότερα στην Αριστοτέλους, δυο βήματα δηλαδή από τον τόπο του πλαστικού αισθητικού μαρτυρίου των πολιτών.

Και το πρωί, μεταφορά των υπαλλήλων με χειροπέδες(αν είναι δυνατόν κ. Δικαστά μου!) και ουσιαστική διαπόμπευση, κατά την ουδόλως διακριτική μεταφορά τους, ως σταρ του σινεμά, από την κεντρική είσοδο των δικαστηρίων. Υπενθυμίζω ότι ο Παπακωνσταντίνου, ο Τσουκάτος και τόσοι άλλοι, δεν έζησαν ποτέ αυτή την σπάνια εμπειρία, αγαπητέ αναγνώστη...

Πριν λίγο, πληροφορήθηκα ότι λόγω παρελεύσεως ωραρίου, δεν δικάστηκε σήμερα στο Αυτόφωρο, η συγκεκριμένη υπόθεση. Πήρε αναβολή για την ερχόμενη Παρασκευή, μεθαύριο. Άκουσα ότι θα καταθέσουν οι Μπουτάρης, Καλαφάτης και Μηταφίδης ως μάρτυρες υπεράσπισης και ο περιφερειακός σύμβουλος Γιώργος Ασπασίδης ως αυτόπτης μάρτυρας, καθώς έτυχε να βρίσκεται σε διπλανό καφέ την ώρα του περιστατικού. Δεν άκουσα κάτι για τον κ. Καπόν. Αλλά υποθέτω ότι ως φυσικός Προϊστάμενος των εργαζομένων δεν θα παραλείψει να βρει χρόνο και διάθεση και να καταθέσει κι εκείνος.

Ας σημειωθεί ότι η παράβαση καθήκοντος για έναν δημοτικό υπάλληλο λογίζεται ως πλημμέλημα. Φυσικά είμαι βέβαιος ότι η εξέλιξη θα φωτίσει το αυτονόητο και οι άνθρωποι θα αθωωθούν.

Όμως, αυτή η υπόθεση μόνο ως τυχαία δεν μπορεί να λογίζεται. Είναι η κατάληξη μιας θλιβερά ολισθηρής πορείας που η ίδια η διοίκηση Μπουτάρη αν δεν γέννησε, σίγουρα επώασε με φροντίδα αυτοκρατορικού πιγκουίνου. Δική της η απόφαση περί των γυφτοφασκελωμένων τραπεζοκαθισμάτων, όπως αναδείξαμε. Δική της η ανοχή, πρόπερσι, πέρσι και φέτος. Και έτσι, όπως το χρονίως κοινολεκτούμενον τελικώς απολανθάνεται, παρομοίως τραγικές φιγούρες που παριστάνουν τους επιχειρηματίες ζουν στην δική τους λίθινη εποχή κραδαίνοντας και λύνοντας τις υποθέσεις του με πέτρινο ρόπαλο, θεωρώντας θάρρος το θράσος.

Εύχομαι ο Δήμος Θεσσαλονίκης (η διοίκηση Μπουτάρη) να στηρίξει τους εργαζομένους του. Ουσιαστικά να πράξει το αυτονόητο: Αφενός να ορίσει δικηγόρο που εκείνος θα πληρώσει. Αφετέρου να πληρώσει τα έξοδα και για τούτη την υπόθεση και για όποια άλλη συναφή προκύψει, επειδή οι καιροί είναι δύσκολοι και επειδή τούτο είναι το αυτονόητο. Θα το παρακολουθώ αυτό και θα γκρινιάξω δυνατά, αν τυχόν δεν γίνει.

Και μετά, να εφαρμόσει τον νόμο και τους κανονισμούς που ο ίδιος θεσμοθέτησε. Όχι «παραδειγματικά», στον θλιβερό συγκεκριμένο επιχειρηματία. Αλλά ισόνομα απέναντι σε όλους.

Να μην το κάνει για να δικαιώσει τους τρεις (συν Κιοσέογλου) που τα παιδιά τους, οι φίλοι τους, αλλά και οι πολίτες, είδαν να τους τραβολογούν με χειροπέδες, σαν εγκληματίες.

Να το κάνει για να εξιλεωθεί αναφορικά με τον βιασμό της αισθητικής του δημοσίου χώρου που ζούμε οι πολίτες της Θεσσαλονίκης, άθελά μας. Αλλά και εξ υπαιτιότητάς τους.

Εν αναμονή.

Υ.Γ. Ρωτώ επειδή δεν ξέρω: Σύμφωνα με τα αρχεία του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης, η ιδιοκτήτρια εταιρεία του συγκεκριμένου καφενείου είναι αυτή:

Επειδή λοιπόν δεν κατέχω, αναρωτιέμαι αν μπορεί να πουλά ποτά, μια επιχείρηση η οποία δηλώνει ως αντικείμενο της, τις «Υπηρεσίες πρόσβασης του κοινού στο διαδίκτυο (σε χώρους, που δεν παρέχονται τρόφιμα ή ποτά)»;

Επειδή δεν ξέρω, ρωτώ, κύριε εντερομόδιστρε...

Δήμος Θεσσαλονίκης, Απόφαση περί καθορισμού τελών 2012 :

https://diavgeia.gov.gr/doc/%CE%924%CE%A37%CE%A9%CE%A15-%CE%A54%CE%A8

Μητρώο ΕΕΘ:  

https://echamber.eeth.gr/eChamber/login.php?action=sMember&registerID=126076&back=kad&kad=619010&page=6

 

σσΚ:

Σωτήριος Καλαμίτσης 

Α] Άρθρο 278 Κώδικος Ποινικής Δικονομίας. Πώς γίνεται η σύλληψη
1. .......
2. Τα αρμόδια για τη σύλληψη όργανα οφείλουν να συμπεριφέρονται με κάθε δυνατή ευγένεια σ’ αυτόν που συλλαμβάνουν και να σέβονται την τιμή του. Γι’ αυτό δεν πρέπει να μεταχειρίζονται βία παρά μόνο αν υπάρχει ανάγκη, και δεν επιτρέπεται να τον δεσμεύουν παρά μόνο όταν ο συλλαμβανόμενος αντιστέκεται ή είναι ύποπτος φυγής.

Β] Για τα περίεργα αυτά περιστατικά της σύλληψης και διανυκτέρευσης στο Τμήμα ευθύνεται ο εισαγγελέας Υπηρεσίας. μπορούσε κάλλιστα να διατάξει την απόλυσή τους. Πού θα πήγαιναν οι Δημοτικοί Υπάλληλοι και ο Αντιδήμαρχος; Θα φυγοδικούσαν; Ίσως να εβάρυνε σ' αυτή την περίπτωση το ότι θα έπρεπε να αφήσει ελεύθερο και τον καφετζή, για να μην θεωρεηθεί μεροληπτών, εξ ου και προτίμησε να τους αφήσει όλους στο μπουντρούμι. Πάντως το φαινόμενο των αλληλομηνύσεων είναι σύνηθες. Μόλις πας να υποωάλει τη μήνυσηστο ΑΤ έρχεται ο μηνυθείς, σου τραβάει και σένα μια μήνυση της πλάκας [ π.χ. εξύβριση "με είπε πούστη¨"] και διανκυτερεύετε όλοι στο Τμήμα.
 Συχνό είναι και το φαινόμενο να παριτρύνουν οι αστυνομικοί τον μηνυθέντα να υποβάλει και αυτός μήνυση, ώστε να ανακληθούν αμφότερες υπό το φόβο της κράτησης και να βρουν την ησυχία τους και οι αστυνομικοί.